şimdi nasıl anlatırım bilmiyorum hissettiklerimi ama;hani küçük bir çoçuğa sevdiği bir şekeri verirsiniz ya... o da açar hemen ve yemeğe başlayacağı sırada şeker yere düşer... sonra kala kalır ne yapacağını bilemez o an. boncuk gözleri yavaş yavaş dolmaya başlar,ve avazı çıktığı kadar ağlar ..yenisini alsanızda mutlu edemezsiniz artık onu ..ben belki onun gibi cesur değilim duygularımı göstermekte ama onun hissettiklerinden hiçte farklı sayılmaz hissettiklerim..büyük bir heyacanla açtığım bloguma anlam veremediğim bir şekilde karma karışık birşeyler olmuş ://zaten teknolojiyle de aramın iyi olduğunu söylenemez kurtaramadım tabiki:(( bazı yazıların yedekleri vardıı Allahtan ama işte yeni bir şeker versenizde o çoçuğu mutlu edemediğiniz gibi derin bir hüzün var içimde:((
şimdi en baştan onları yazmaya başlayacağım umarımm bu sefer bir sıkıntı olmazz ve uzun yıllar boyunca buradan yazmaya devam edebilirimm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder